Dünya Mimarlık Festivali'ne Ingels ve Griffiths Dopingi

Ingels’in sunumunun ardından söz alan Griffiths, büyüleyici ve hayal gücü dolu olmakla birlikte tüm tasarımın –Ingels’in Kopenhag ve New York merkezli pratiği BIG’in isminin ve Ingels’in bir parçası olduğu Koolhaas imzalı 'S,M,L,XL' kitabının da ipuçlarını verdiği şekilde- 'büyüklük' ve 'abartı' üzerine kurulu olmasını eleştirdi.

Ingels ise, Avrupa’nın ve dünyanın hemen her noktasını birbirine bağlayan dijital altyapılar mevcut iken, kentlerin en temel sorunlarından olan trafik için de böylesi bir altyapı fikrinden faydalanmanın, belki ütopik ancak gerekli olduğu cevabını verdi. 17. yüzyılda ulaşım sorununa getirilen çözümün at arabaları olduğunu, ancak kent içerisindeki at sirkülasyonunun günde tonlarca at dışkısına sebep olduğunu aktaran Ingels, bu noktada çözümün doğurduğu sonuca yeni bir çözüm bulunduğunu ve dışkıların, gübre olarak değerlendirildiğini ekledi.

Ingels’in ilerleme/süreç (progress) ve gelişme/büyüme odaklı yaklaşımına karşılık olarak Griffiths, kendisinin giderek daha küçük ölçekli projeler aldığını ve yapılı çevreye sürekli daha da ufalan ekler yaptığını dile getirdi. Griffiths’in, Ingels’in giderek daha da büyüyen işler yapmasını 'kazandığı para'ya bağlaması ve “Muhtemelen benden daha çok para alıyor” demesi ise, konuşmacıları ve dinleyicileri kahkahaya boğdu.

Farklı birer dünya algısı ve toplumsallık kavrayışı ortaya koyan Griffiths ile Ingels, belki beş sene sonra mimarlığın önemini yitireceğini, kentbilimin (urbanism) ise önümüzdeki 50 sene içinde giderek önem kazanacağı konusunda anlaştılar. Mimarların, mesleğin –sanılanın aksine- o kadar da “büyük” ve önemli olmadıklarını belirtmeleri ile oturum, 'hemfikir olunan bir noktada' sonlandı.