Hoşçakal Alkazar!

27 Şubat Cumartesi son kez Alkazar’ın beyaz perdesinin üzerine ışık vuracaktı, son kez dönecekti makara ve biz de o gün Alkazar’la vedalaşacaktık. Yalnız değildik, bizim gibi başka Alkazar müdavimleri de gelmişti son kez film izlemek için. Koltukları, sinemanın içini, duvarlarındaki afişleri çeken buğulu gözlü sinemaseverlerle uğurladık Alkazar’ı.

7 Mar2010

Cumhuriyet Dergi

BR>
Dileğim başka salonların perdelerini karartmamaları

- Sonra işler ne zaman kötüye gitmeye başladı? Alkazar ne zaman kendini döndüremez oldu?

İş ve alışveriş merkezleri açılmaya başladı bir anda. O kadar çok sinema salonu açılıyordu ki, artık estetik kaygıyla çekilmiş filmlere bile ihtiyaçları oluyordu. O nedenle biz film bulamaz olmuştuk. Bir kesim özellikle bu filmi Alkazar’da izler insanlar diyerek bize veriyordu ama bir yandan diğer salonlara da veriyorlardı. Bu nedenle payımız bölünüyordu. Ya da büyük sinema zinciri çok salonu olduğu için o filmi de isterse, siz ikinci vizyonda gösterebiliyordunuz ancak. Yani film şirketleri için bizim gibi salonlar önemsiz hale geldi, öncelikleri hep büyük sinema zincirleri oldu. Hatta o salonların programlarına göre filmlerin vizyon tarihlerini belirlediler. Olanaksızlıklarımız çoktu. Büyük sermayeyle yarışabilme şansımız kalmadı. Uzun bir süre ortakların ve yöneticilerin maddi manevi özverileriyle sürdürmeye çalıştık. Fakat buraya kadarmış işte.

- Vergi de işi zorlaştırıyordu değil mi?

Dünyada sinemayla ilgili yasalar bizden farklı. “Arthouse” denilen bir sinema tarzı var. Bu tarz filmlere ve filmleri gösteren yerlere kültür bakanlıkları farklı uygulamalar yapıyor. Onlara yüksek kiralar ödemeyecekleri yer temin ediyor. Toplanılan bakanlık fonlarından bu tarz işletmelere destek için para aktarıyorlar. Biz bunu geçtik zaten. Bir sanayiciden, şirketten aldıkları gibi vergi alsınlar istiyoruz biz. Oysa ona ek olarak, sinemayı sanat olarak görmedikleri için eğlence vergisi adı altında bir vergi alıyorlar bizden. Üstelik para kazandıktan sonra değil, peşin peşin ödüyorsun bunu! Biz Alkazar’ın perdesini kararttık. Tek derdim, Alkazar meselesi yetkili ve ilgililerin kulaklarına küpe olur da başka sinema salonları kapatılmaz. Beyoğlu Sineması’na sahip çıkılmalı mesela. Bir yıldır seslerini duyurmaya çalışıyorlar. Emek kapandı sessiz sakin, kimsenin çıtı çıkmadı. Tadilat dediler ama tadilat da başlamadı, ne olduğunu anlayamadık. Dileğim başka sinema salonlarının perdelerini karartmamaları.