Kısaca Magnum'un 60 Yılı

1947 Robert Capa’nın Normandiya Çıkartması’nda Amerikan birliklerinin Omaha kumsalına çıkışı sırasında çektiği fotoğraflar, İkinci Dünya Savaşı’nın en dramatik fotoğraflarından olur. 1948 David Seymour, İkinci Dünya Savaşı’nı uzun yıllar Polonya’daki toplama kampında yaşayan mutsuz çocuklar üzerine çalışır. 1949 George Rodger, Sudan’da, Kordofan bölgesindeki dağlarda, Nuba kabilesi insanlarını görüntüler. 1951 Philip Halsman, Richard Nixon, Windsor Dükü ve Düşesi, Grace Kelly, Marilyn Monroe, Brigitte Bardot, Jacques Tati, Jerry Lewis, Dean Martin, Frank Sinatra ve J.Robert Oppenheimer’ı da içeren 178 portrelik “Jump” (Sıçrama) dizisini gerçekleştirir ve kitap yapar. 1952 Henri Cartier- Bresson, fotoğrafçılık tarihinde bir kilometre taşı sayılan ve kuşaklar boyu fotoğrafçılara esin kaynağı olacak olan “Karar Anı ”kitabını yayımlar. 1954 Werner Bischof, Peru Antları’nda, Robert Capa Çinhindi’ndeki Thai Binh’de yaşamlarını yitirmeden önce son fotoğraflarını çekerler. 1955 Sinema yönetmeni Nicholas Ray, 24 yaşındaki James Dean’i ölümünden bir kaç ay önce fotoğraflar. 1956 Erich Lessing, Budapeşte’de Lenin portresini indiren isyankâr askerlerin fotoğraflarını çeker ve böylelikle yıllar öncesinden sonun başlangıcını belgeler. 1957 Elliot Erwitt, Moskova’da Rus Devrimi’nin 40. yıldönümü kutlamalarında gerçek bir atlatma haber yaparak Kızıl Ordu’nun yeni kıtalararası balistik füzelerini görüntüler. 1959 Burt Glinn, yılbaşı gecesi diktatör Batista’nın Küba’dan ayrılmasından dört gün sonra Santa Clara’da Castro’yu izler. Inge Morath ve sanatçı Saul Steinberg benzersiz bir işbirliğiyle, üstüne fantastik yüzler çizilmiş kesekâğıtları giydirdikleri arkadaşlarını fotoğraflarlar. 1960 Ian Berry, 21 Mart’ta Vereeniging yakınlarındaki Sharpeville kasabasında Giriş-Çıkış Yasası’na karşı düzenlenen barışçıl bir gösteride, polisin silahsız siyah göstericilerin üzerine ateş açmasına ve 76 kişinin ölümüne, 186 kişi yaralanmasına tanık olur. O andan başlayarak 30 yılı aşkın bir süre boyunca durup dinlenmeksizin apartheid’ı belgeler. 1961 Eve Arnold, her türlü saldırgan tehditler ve korkunç hakaretlere karşın, Life dergisine siyah Müslümanlar üzerine haber yapar ama bu haber yayınlanmaz. Haberi en sonunda Esquire dergisi Malcom X’in ünlü portresiyle birlikte yayınlar. 1963 René Burri, Laura Bergquist Küba Devrimi’nin ikinci adamı Ernesto Che Guevara’yla röportaj yaparken iki yüzden fazla fotoğrafını, bu arada Che’yi ağzında purosuyla gösteren efsane portresini çeker. 1966 Sergio Larrain, Pablo Neruda’yla birlikte yaşadığı, denizciler, fahişeler, göçebeler ve sokak köpekleriyle dolu Valparaiso’yu şiirsel bir bakışla sunar. Thomas Hoepker yıl boyunca izlediği, dünya ağır sıklet boks şampiyonu Muhammed Ali’nin günlük yaşamını yansıtır. 1967 Marc Riboud’nun, Washington DC’de, yüz binlerce genç Vietnam savaşını protesto ederken, genç bir kadının, kendisine tüfek doğrultmuş askerlerden birine bir çiçek uzatışını çektiği fotoğraf, bir gecede şiddet karşıtlığının simgesine dönüşür. 1968 Josef Koudelka, Prag Baharı’nda Sovyet tanklarının ve Varşova Paktı ordularının Çekoslovakya’yı işgalini bir dizi fotoğraf ile belgeler ve fotoğrafları gizlice ülkesinden çıkarmayı başarır. On altı yıl sonra bu fotoğraflarla Robert Capa Altın Madalyası’nı kazanır. 1969 Amerikalı fotoğrafçı Charles Harbutt’ın önerisiyle Magnum fotoğrafçıları ilk ortak imzalı kitabı gerçekleştirir. “Amerika Bunalımda”, 1960’larda Amerikan yurttaşlarının karşı karşıya kaldığı, Amerikan rüyası ile toplumsal ve siyasal gündelik gerçeklik arasındaki derin uçurumu araştıran ilk kitaptır.1962’den günümüze dek bütün efsanevi cazcıların bir numaralı fotoğrafçısı olan Guy Le Querrec’in ünlü fotoğraflarından biri de Miles Davis’in Paris’te bir kulüpte çekilmiş portresidir. 1970 Bruce Davidson, 1966’dan 1968’e kadar New York’un suç oranının en yüksek olduğu yoksul mahallelerinden Doğu Harlem, 100.Cadde’yi anlatan bir sergi açar ve kitap yayınlar. 1971 Vietnam’da üç yıl geçiren Philip Jones Griffiths’in fotoğraflarından oluşan “Vietnam Inc.” başlıklı kitap, Amerikan kamuoyunu barış hareketine yönlendirecek itici gücü sağlar. 1975 Josef Koudelka’nın 1962-1970 yılları arasında, büyük bölümünü Slovakya ve Romanya’da çektiği Çingeneler dizisi dünya fotoğrafçılığının klasikleri arasında yer alır. 1977 Herbert List’in ressam, yazar ve oyuncuları çektiği Portreler’i ölümünden iki yıl sonra yayınlanır. 1979 Gilles Peress, İran Devrimi sırasında, 1979’un Aralık ayından 1980’in Ocak ayına kadar beş hafta boyunca, Magnum çalışanlarıyla teleksle haberleşmesinden ortaya çıkan “İran Teleksi” başlıklı kitabını 1984’te yayınlar. 1982 Bruno Barbey, 1981 yılında Polonya’da Lech Walesa ile General Jaruzelski arasındaki mücadelenin sürdüğü Solidarnose döneminde sekiz aylık bir yolculuğa çıkar. Katoliklikle Komünizm arasında parçalanmış bir ülkenin fotoğraflarını çeken Barbey, Berlin Duvarı’nın yıkılışından yedi yıl önce, Polonya kitabı ile bir çağın bitişini resmeder. 1984 Bhopal’de yaşanan insanlık tarihindeki en büyük endüstriyel felaket, Raghu Raí’nin meçhul bir çocuğun gömülmesini gösteren fotoğrafıyla simgeleşir. 1985 Steve McCurry’nın Sovyet-Afgan çarpışmalarının en şiddetli zamanlarında Pakistan’da Peşaver yakınlarındaki Nasır Bey mülteci kampında çektiği on yedi yaşındaki genç Sharbat Gula’nın portresi bütün dünyada yayınlanır. 1989 Stuart Franklin’in, 5 Temmuz sabahı Pekin’deki Tiananmen Meydanı’nda toplanan göstericilerin üstüne hücum eden tanklara karşı tek başına durup yerini terk etmeyen göstericiyi görüntülediği fotoğrafı, dünyada diktatörlüğe karşı direnmenin simgesi haline gelir. Raymond Depardon’un duvara çıkmış genç bir Almanı gösteren fotoğrafı ise Berlin Duvarı’nın yıkılışının simgelerinden biri olur. 1991 Irak’ın Kuveyt’i işgal etmesinin ardından başlatılan Çöl Fırtınası Harekâtı’nda Abbas, Bruno Barbey ve Steve McCurry Irak ordusunun çöküşünü, askerlerin yanık cesetlerini ve alev almış petrol kuyularını fotoğraflamayı başarırlar. 1992 Eli Reed, “Amerika’daki Siyahlar” ile gündelik yaşamdaki ırkçılığı yansıtır. 1994 Gilles Peress, Ruanda’da bir milyon insanın hayatını kaybedeceği iç savaşı haber yapar. 1996 John Vink, Guetemala’da, Laos’ta ve Kafkaslar’ın Gürcistan sınırları içindeki kesiminde dünyadan yalıtılmış yaşayan ve ekonomisiyle küreselleşmeye direnen dağ topluluklarını belgeler. 1999 James Nachtwey, 1990’larda Ruanda, Somali, Romanya, Bosna, Çeçenistan, Kosova ve Hindistan’da süre giden yaklaşık 400 savaş ve çatışmayı içeren Inferno’yu yayınlar. 2000 Gueorgui Pinkhassov’un 1996’da Tokyo’da çektiği bir fotoğraf, “Magnum°, Dünya Üstüne Denemeler” başlıklı serginin amblemi haline gelir. Başlıktaki derece işaretinin de çağrıştırdığı üzere, sergi, Berlin Duvarı’nın yıkılışı ertesinde gezegenin “ateşini” ölçmeyi hedeflemektedir. Thomas Dworzak, Birinci Çeçen Savaşı’ndan sonra 1999 sonunda bölgeye geri döner; Grozni’nin düşüşünü ve Çeçen ordusunun feci halde geri çekilişini izlemeyi başarır. 2001 11 Eylül’den sadece iki ay sonra “Magnum Fotoğrafçılarının Gözünden New York 11 Eylül” kitabı yayınlanır. 2003 ABD bombardımanı sırasında Bağdat’ta kalan Illka Uimonen Irak halkının Saddam Hüseyin’in devrilmesine gösterdiği tepkiyi belgelemeyi başarır. Paul Fusco da “Acı Meyva” başlıklı dizileriyle, Irak’ta ölen Amerikan askerlerinin cenaze törenlerinin fotoğraflarını çeker. 2006 Jim Goldberg Magnum’a üye olan son fotoğrafçıdır. Avrupa’da göçmenlik üstüne çalışırken deneysel öykü anlatıcılığını, imgeyle metni birleştirme potansiyelini araştırmayı sürdürür.