Yaşam ve Kurtuluşa dair Bir Eylem

br />
Enerji politikamız değişmeli

- Türkiye kendi adına iklim değişikliği için ne gibi sorumluluklar almalı? Bunun ne kadarını alıyor?

- Türkiye’nin karbon salımı 2007 yılında rekor kırarak 1990 seviyesine göre %119 oranında artış gösterdi. Buna rağmen hâlâ 47 tane kömürlü termik santral yapılması planlanıyor. Enerji politikalarımız böyle devam ederse Türkiye, 2020 yılında Avrupa’nın en çok kirleten ülkesi olacak. Oysa Türkiye de, gelişmiş ülkelerin iklim değişikliğinin önüne geçmek için anlaşmak zorunda olduğu gibi, (1990 seviyesine göre) 2020 yılına kadar yüzde 40 ve 2050 yılında da yüzde 100 salım azaltım hedefleri koymalı ve bunu sürdürülebilir bir çerçevede gerçekleştirmeli.

- Kopenhag Zirvesi’nin neticesiyle ilgili bir değerlendirme yapabilir misiniz? Zirvede çıkan siyasi nitelikteki anlaşmaya Greenpeace nasıl yaklaşıyor, bu çerçevede nasıl bir eylem planı öngörüyor?

- Kopenhag’da yarım kalmış bir mesele var. “Kopenhag Mutabakatı” adı verilen metin, yasal bağlayıcılığı bulunmayan ve daha çok “uzlaşı” niteliği taşıyan bir belge. Metinde seragazı salımında kısıtlama yapılması gerektiği ifade ediliyor ki bu yeterli değil. Ayrıca gelişmekte olan ekonomiye sahip ülkelerin, bu alandaki çabalarını kendilerinin gözlemlemesini ve gözlem sonuçlarını iki yılda bir BM’e iletmesini öngörüyor. Yani gözleyecek ve denetleyecek bir organdan bahsedilmiyor. Kopenhag anlaşması büyük ülke liderleri tarafından durumu kurtarmak için ileri bir adım olarak nitelendirildi. Halbuki gelişmiş ülkeler için ciddi salım azaltım hedeflerini içermiyor. Konferansa katılan Türk delegasyonu hiçbir salım azaltım hedefi koymadı. Konferansın sonucunda kayda değer olarak çıkan tek sonuç, gelişmekte olan ülkelere ormanlarını korumak, düşük karbon ekonomisine geçiş yapmak ve iklim değişikliğinin etkilerine uyum sağlamak için yıllık 100 milyar dolara çıkan finansal yardım üzerinde anlaşılmış olması. Bunun gerçekleşmesi için yeni İklim Fonu Mekanizmaları kurulacak.