Orada Kimse Var mı?

br />
Oysa devlet olarak taraf olduğumuz Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklar Sözleşmesi, barınmayı mülkiyetten bağımsız yeterli bir yaşam standardı bağlamında bir hak olarak tanımlayıp barınma hakkı ile ekonomik, sosyal ve kültürel hakların ayrılmazlığını ortaya koymakta ve bu hakkı, kişiye başını sokacak bir çatı sağlayan barınakla özdeşleştiren veya barınağı sadece bir mal olarak gören, dar ve sınırlı bir anlamda yorumlanmaması gerektiğini belirtmektedir. [v] Ancak Arızlı’da tam tersi bir durum yaşanmakta olup valilik, depremzedeleri konutlardan çıkartmaya çalışmaktadır. Bununla birlikte Valiliğin tahliye talebinden kısa bir süre sonra konutların niye zorla boşaltıldığı ortaya çıkmış ve depremzedelerin zorunlu tahliyesi sonucu boşalan konutlar üst düzey bürokratlara tahsis edilerek, devlet lojmanı statüsünde kullanılmaya başlanmıştır;

“Şurada da bir açık var madem bu evler depremzedeye yapılmadı kamu görevlilerine yapıldı niye baştan bizi yerleştirdiniz niye Irak heyetine depremzedelere yaptık gibi bir gösterişte bulundunuz. Madem size yapıldı bizi yerleştirmeyecektiniz bize yapıldı o zaman; burada bürokratların ne işi var. 80 tane depremzedeyi zorla yaka paça evlerinden attınız; yerlerine üst düzey bürokratları yerleştirdiniz, bu ne büyük çelişki yani, hem sınıf çatışmasına yol açıyorlar” (Çisem Uğur ve Aysel Tağcı, 09.01.2010).

Depremzedeler, tahliyeler için dava açmışlar; ne var ki evlerin mülkiyeti belli olmadığı, yani kimsenin elinde tapu bulunmadığı için açılan tüm davaları kaybetmişlerdir. Ancak davalar sürerken yapılan araştırmalar sırasında başka bir gerçekle karşı karşıya gelmişler. Şöyle ki, Valilik, 22.02.2000 tarihinde Çevre ve Orman Bakanlığı’na bir yazı göndererek, konutların üzerinde bulunduğu 2/B parsellerini “Afete Uğramış Kamu Görevlilerine Konut ve Sosyal Tesis” yapılmak üzere talep etmiş ve Çevre ve Orman Bakanlığı da bu talebi onaylamış [vi]. Başka bir deyişle, aslında Kocaeli Valiliği Arızlı Köyü’nde, Hazine adına orman sınırları dışına çıkartılmış ve 2/B kapsamında bulunan arazi üzerine Irak Kızılay’ı tarafından verilen şartlı hibe ile depremzedeler için değil kamu görevlileri için lojman yaptırmış.

“Daha korkuncu var, o dönemlerde ilk etapta belgeler elimize geçmedi. Daha sonra belgeler elimize geçince, hukuksal düzeyde araştırmalar başlayınca öğrendik ki, 1999 yılında bu para hediye ediliyor. 2000 yılında evler yapılıyor. Burada Valiliğin niyeti o kadar açık, başından belli, 2000 yılında 2/B arazisini üstüne geçirebilmek adına Orman Bakanlığı’na dilekçe veriyor. İlkinde Orman Bakanlığı reddediyor. Hayır diyor, orası depremzedeye ait ev yapılması gerekir diyor. Sonra bunlar farklı entrikalarla, kalem eşkıyalıklarıyla bizim tabirimizle yine başvuruyorlar. Bu sefer afete uğramış kamu görevlilerine konut ve sosyal tesis yapacağız, yani burada devletin bakış açısı daha ilk başlarda bizi oraya yerleştirmeden öncesi biz 2001 de girdik onların 2000 yılında ne yapmak istedikleri belliydi” (Çisem Uğur ve Aysel Tağcı, 09.01.2010).

Kocaeli Valiliği, depremzedeleri güvence altına almak ve mağdur etmemek için Arızlı TOKİ konutlarından ev tahsis edeceklerini belirtiyor. Ancak, depremzedeler bu konuda Valilikle aynı fikirde değil ve haklı olarak soruyorlar, ‘niye Irak Arızlı Konutları’nda oturamıyoruz da TOKİ evlerine geçmek zorunda kalıyoruz’ diye;

“Arızlı mevkiinde TOKİ yapılıyor. 10 katlı 8 milyar peşinat 235 TL ayda geri ödemeleri var 2+1 evler buraya gideceksiniz biz sizi mağdur etmiyoruz alternatif sunuyoruz. Tabii 235 TL geri ödeme yapacağım bir dairenin fiyatı 100-125 milyar arası; biz de diyoruz ki, neden bizi çıkartıyorsunuz? Madem bizi tanıyorsunuz, ev verdiniz baştan bize. Bizi buradan çıkartmanızdaki gaye ne? Niye bürokratlar yerleşiyor? Biz onların kendilerince ‘Biz sizi mağdur etmiyoruz. TOKİ yapıyoruz’ şeyini kabul etmiyoruz.”  (Çisem Uğur, Aysel Tağçı, Emine Yılma, 09.01.2010).