Bir Hayat Lütfen, ‘Güvenli’ Olsun

Bahçe kapısından kartla geçtiniz, kapıda güvenlik bekliyor zaten. Asansör için de aynı kartı kullandınız. İçeri “yabancı”lar giremez. Dışarıya çıktınız, olabildiğince az sosyalleşip “tehlike”leri atlattınız... Oldukça güvenli bir hayat değil mi? Sosyal yaşam bireysel korkulara yeniliyor, insanlar güvenlikleri için risk oluşturduğunu düşündükleri

12 Nis2009

Cumhuriyet DERGİ

br >
Tercihimiz alarm sistemi

Kıymet Aşık da (40 yaşında, mimar) kendi güvenliğini kendisi sağlamak isteyenlerden. Korku ve endişelerini paylaşmaktan çekinmiyor.

- Güvenlik önlemleri almayı neden gerekli gördünüz?

- Yatağımın yanında bir yabancı ile karşılaşmak istemiyorum.

- Ne gibi güvenlik önlemleri alıyorsunuz?

- Güvenlik görevlisinin hizmet verdiği bir sitede oturuyorum. Buna rağmen evimin alarmını yaptırdım.

- Bunlar yeterli geliyor mu?

- Kime güvenebilirsiniz ki? İyi yetiştirilmiş bir köpeğe, eğitimi ve silahı olmayan güvenlik görevlisine, tanımadığınız komşularınıza ya da bir zaman sonra mutlaka gelecek olduğunu bildiğiniz polis memuruna... Ben tercihimi tehdit karşısında tüm siteyi ayağa kaldıran çığlıktan, yani alarm sisteminden yana kullandık.

- İnsanların günden güne daha çok korunaklı siteleri ve güvenlikli evleri tercih etmesi olumsuzluklar da yaratıyor. Siz bu olumsuzların ayırdında mısınız?

- İnsan kendi ölçeğinden uzaklaşıyor; dev binaların içinde küçük, yalnız ve topraktan ayrı, teknolojinin esiri, iletişimsiz... Ayrıca sosyal fark ölçeğini de kaybediyorsunuz. Gecekonduların hemen yanında gökdelenler, villalar yapılıyor. Yüksek duvarlar ve tellerle sınırlar oluşturuluyor.