"3. Köprü mü, Nefes mi?"

BR>
Yapılan araştırmalar, bir kişinin oksijen ihtiyacının ancak yaklaşık 40 m2‘lik yeşil alan tarafından karşılanabileceğini ortaya koymuş. Bu durumda, kaba bir hesapla, yaklaşık 15 milyon insanın yaşadığı İstanbul’da temiz hava sirkülasyonu için yaklaşık 600 milyon m2‘lik (600 km2) yeşil alana ihtiyaç var. Başka bir değişle, 5.700 km2‘lik İstanbul’un en az %10’nun koruma altına alınması gerekiyor Bunu öngöremeyen merkezi ve yerel politikacılara, İstanbul’da yaşayanların hatırlatması gerekiyor.

Biz hükümet ve yerel yöneticilerden, İstanbul’un doğal ve kültürel mirasını gerçekten takdir etmelerini; biyolojik çeşitliliğini koruma garantisini ve çok az miktardaki korunmuş alan sayısını arttırmalarını bekliyoruz. 2011 yılbaşında ve gelecek yıllarda çocuklara verebileceğimiz en güzel hediyelerden biri, doğal zenginliklerimiz ve doğadaki etkinlikler. Çünkü ne kadar beton ya da çelik binaların arkasına saklanarak doğadan uzaklaşsak da, doğal alanlarımızı ne kadar hızlı bir şekilde tüketerek doğaya hükmettiğimizi zannetsek de ve yalnızca insan hatalarından kaynaklanan çevre felaketleriyle şok geçirsek de, yeryüzünde yaşamaya devam edebilmemiz için doğaya ve doğal alanlara bağımlı olduğumuzu unutmamalıyız.

------------------------------------------------

Önemli Bitki Alanı (ÖBA)*1: Nadir ve endemik (dünyanın başka hiçbir yerinde doğal olarak yetişmeyen) bitki türlerinin zengin topluluklarını ve habitatlarını içeren doğa koruma açısından öncelikli alan. (Daha fazla bilgi için Türkiye’nin 122 Önemli Bitki Alanı Özhatay, N.; Byfield, A.; Atay, S., WWF Türkiye, 2005)

Bern Sözleşmesi *2: Türkiye Avrupa’nın Yaban Hayatı ve Türlerini Koruma Sözleşmesi’ne 1984 yılında taraf olarak bu sözleşmenin eklerinde bulunan bitki ve hayvan türlerinin doğal yaşam alanlarıyla birlikte korumayı taahhüt etmiştir. İstanbul’da

Önemli Kuş Alanı (ÖKA)*3:  Kuş zenginliği ve kuşların korunması açısından öncelikli alan. (Daha fazla bilgi için Türkiye’nin Önemli Kuş Alanları Yarar, M. ve Magnin, G., Doğal Hayatı Koruma Derneği, 1997).